Οι λόφοι κάπως μακρινοί δημιουργούν μιαν απεραντοσύνη. Η έπαυλη στο κέντρο του χώρου δεσπόζει αφήνοντας την εντύπωση ότι ο κάτοχός της είναι ο κυρίαρχος του χώρου, εφόσον μάλλον μπορεί να αξιοποιεί προς όφελός του τα προϊόντα γης. Όταν τα σταφύλια θα μαζεύονταν και θα έβγαινε ο κοκκινωπός ίδιος με αίμα χυμός τους με τον οποίο ανέβαινε η ευφορία θα ήταν το γλέντι όπως τώρα
Έτσι καθισμένος στη σκιά μεγάλων δέντρων μετά το μεσημεριανό ύπνο θα απολάμβανε μια παραδείσια ατμόσφαιρα και ευγνωμοσύνη γα τη θέση του μέσα σ’ αυτό το βασίλειο. Οι μόνες του έγνοιες θα ήταν η ανησυχία για τις καιρικές συνθήκες και πώς θα επηρέαζαν την ετήσια σοδειά. Οργανωμένος και για την απολαβή του ξανθού λαδιού και μυρωδάτου κρασιού απολάμβανε τα υγρά και λεπτά στη ροή τους.
Τα πουλιά δεν ενοχλήθηκαν καθόλου από την παρουσία μου. Καθισμένα στο δροσερό σπίτι τους συνέχισαν απτόητα συνοδεύοντας το μουσικό ήχο του αέρα που μιλούσε σιγαλά κι ερωτικά με τις πευκοβελόνες.
Αφήνω το σώμα μου ν’ ακουμπήσει με την πλάτη στις πευκοβελόνες κα κλείνω τα μάτια. Αφήνω ανοιχτά τα αυτιά μου να συλλέξουν και να επεξεργαστούν τους θορύβους, ενώ η όσφρηση δοκιμάζεται από τις δυνατές μυρουδιές: το άρωμα από τις πευκοβελόνες είναι διάχυτο στην ατμόσφαιρα.
Μόλις ξαπλώνω βλέπω τον ηλιακό δίσκο να με φλερτάρει κρυφά μέσα από τα κενά που αφήνουν τα πυκνά κλαδιά του πεύκου. Έχω την αίσθηση ότι είναι ένας αδιάκριτος επισκέπτης μέσα στ η δροσιά της σκιάς του δέντρου.
Ο άνεμος φλερτάρει πιο επίμονα τώρα τα κλαδιά. Τα αναγκάζει να κινούνται στο ρυθμό του. Φεύγει κι έρχεται αλλάζοντας την ένταση και το ρυθμό κι εκείνα παραδίδονται στη γοητεία και τις ορέξεις του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου