Ένας λεβέντης γεροντής στης Πέτρας το Σελί.

Ένας λεβέντης γεροντής στέκεται στης Πέτρας το Σελί με το κορμί γεμάτο τρύπες, απ΄ όπου το χειμώνα μπαινοβγαίνει σφυρίζοντας ο άνεμος και όπου η ομίχλη χορεύει λυγίζοντας το αέρινο κορμί της.
Πολύ κοντά στην κορφή του λόφου, με μάτια τυφλού που χάσκουν με άδειες τις κόγχες, μπόρεσε να δει τα χρόνια της ζωής του που δεν έχουν ακόμη μετρηθεί, και συνεχίζει να μετρά τις εποχές και τους ανθρώπους που πέρασαν και περνούν ρίχνοντας πάνω του μια αδιάφορη ματιά, για να τον προσπεράσουν αφήνοντάς τον πάλι στην ερημιά του.
Το χειμώνα τείνει τα γυμνά κλαδιά του, σαν τα μαλλιά ενός τρελού, πάνω σ΄ ένα αφανισμένο, καχεκτικό, πληγωμένο και γδαρμένο κορμί. Το καλοκαίρι ξεγελά κρύβοντας την αθλιότητά του με το φύλλωμα των κλαδιών. Οι ρίζες του, ενώ θα έπρεπε να καρφώνονται στο βάθος, πετάγονται έξω από το χώμα, καθώς οι βροχές, ο άνεμος και τα χιόνια παρέσυραν και άδειασαν το λιγοστό χώμα που τις προστάτευε.
Καλυμμένος προστατευτικά από την ομίχλη που τρέχει βιαστικά ανεβαίνοντας μέχρι την κορφή του λόφου που δε βρίσκεται και πολύ μακριά από τη δική του κορυφή κρύβει την αδυναμία του.
Πάντα φιλόξενος στα πουλιά, που τον τιμούν κάνοντας στέγη τα κλαδιά του, και στα αγριοκάτσικα, που τρίβουν στο φθαρμένο κορμό του το δικό τους κορμί, αναζητώντας παρηγοριά στον ίσκιο του. Παρέα με τους ασφοδέλους της πλαγιάς ατενίζουν μαζί αδιάφορα τους αδιάφορους περαστικούς.
Μα κυρίως λεβέντης, αγωνιστής στη μοναξιά και την παραίτηση, πυροβολεί καθημερινά το χρόνο και τον κοροϊδεύει που δεν κατάφερε να συντρίψει ακόμη το χιλιοτρυπημένο του κορμί.
Κοροϊδεύει την κορφή που είναι παραπάνω του, καθώς εκείνη με τα χρόνια χαμηλώνει, ενώ εκείνος αγωνίζεται να ψηλώσει.
Κοροϊδεύει τον άνεμο που δεν κατάφερε να του σπάσει εντελώς τα αδύναμα κλαδιά του, καθώς στηρίζονται στο χοντρό κορμό που τον πριμοδότησε ο χρόνος.
Κοροϊδεύει την άσφαλτο που του έκοψε τις πηγές τροφοδοσίας , αλλά αυτός πέταξε τις ρίζες του στο αέρα και στον άνεμο, για να πάρει τροφή και δυνάμεις.
Κοροϊδεύει τη μεγάλη πολύβουη πολιτεία των Χανίων που αχνοφέγγει μέσα στην ομίχλη ακόμα και τις πιο καθαρές μέρες του καλοκαιριού. Κοροϊδεύει εμάς που βολεμένοι στις ανέσεις μας τον προσπερνάμε με μια αδιάφορη ματιά.
Αγέρωχος. Περήφανος. Αλύγιστος. Αιώνιος. Ζωντανός. Υπομένει και επιμένει.
Δάσκαλος βουβός …