Ο έρωτας με το χρώμα της μοναξιάς,
το καταφύγιο της απελπισίας σου,
κλείνει σε δυο κορμιά την απουσία της ζεστής αγκαλιάς.
σκεπάζει με τη λάμψη του το κενό βλέμμα.
Στη φυλακή της αγκαλιάς του κλείνει τον άδειο ορίζοντα της ζωής σου.
Στα βογγητά του να κρύψεις τον πόνο της απελπισίας σου∙
η ανάσα των ανθρώπων που αρνήθηκες με την αποφορά της πνίγει το χώρο
Κλείνεις τα μάτια αφού δεν υπάρχει τίποτα να δεις.
Δείχνοντας πια τη γύμνια και της ψυχής σου
αφήνεις ξέσκεπη στους καιρούς την ανθρωπιά σου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου