Φιγούρες τυποποιημένες, πανομοιότυποι όγκοι με μικρή διαφορά μεγέθους και απόστασης στους οποίους διακρίνονται μόνο τα κεφάλια, τα πόδια και αμυδρά τα χέρια, σύμβολα του ανθρώπινου είδους.
Τα άτομα κατατάσσονται στην ομάδα του είδους που τα ενώνει ο ίδιος στόχος, ο κοινός χώρος αναζήτησης. Βαδίζουν την ίδια πορεία στο χώρο που στενεύει μπροστά τους στον ορίζοντα, που φαίνεται να περιορίζεται, αντιμετωπίζοντας τις ίδιες αντιξοότητες, σημαίνοντας τα ελλιπή γνωστικά εργαλεία του ανθρώπου να προσεγγίσει το αόρατο που χάνεται στο βάθος.
Τα αφανή χέρια ή που μόλις διακρίνονται από τις τσέπες απηχούν την εύγλωττη αμηχανία του ανθρώπου να χειριστεί με συγκεκριμένες ενέργειες το άγνωστο.
Μια μικρή απόσταση αναπνοής ανάμεσά τους, μια ελαφριά ανισορροπία τοποθέτησης στα δεξιά και αριστερά στο ύψος της χρυσής τομής ανακινεί το θέμα της λεπτής και εύθραυστης ταλάντευσης ανάμεσα στο «είναι» και στο «φαίνεσθαι», στο ίσο και στο άνισο,.
Αγωνιστές στο στίβο του αγνώστου, οδοιπόροι και συνοδοιπόροι, κοντά, σιμά, αλλά και μόνοι. Ομάδα, αλλά και μονάδες. Συμπόρευση, συσπείρωση και συνεργασία, αλλά και μοναχική πορεία.
Απουσία χαραγμένου δρόμου και πορείας που θα διευκόλυνε τον εντοπισμό του ζητούμενου στο αδιευκρίνιστο υπαρξιακό τοπίο. Έλλειψη στοιχείων κίνησης (βημάτων) όχι όμως και στατική παρουσία, αλλά μια πορεία στο πλαίσιο της οικουμενικότητας και διαχρονικότητας. Η πορεία συνεχίζεται χωρίς να είναι σαφές αν η απόσταση μικραίνει, αν τα βήματα που μετρούν το χώρο ή το χρόνο προσεγγίζουν το στόχο, αν μετριάζουν την αγωνία. Μια αιώνια συνεχιζόμενη και επαναλαμβανόμενη πορεία, όπου δεν αλλάζει ο αγωνιστικός χώρος και το αγώνισμα, παρά μόνο οι αγωνιστές, ο οποίοι δε συναγωνίζονται ούτε ανταγωνίζονται, όπου το αγώνισμα δεν έχει έπαθλο, σίγουρα όμως η εναγώνια προσπάθεια κρύβει μια αγωνιώδη επιδίωξη και υποκρύπτει έντονη συναισθηματική φόρτιση: αγωνία.
Ένα μικρό πλήθος στοχεύει σε μια πλησιέστερη οπτική που προσωποποιεί τον αγώνα και την αγωνία, που αποκαλύπτει την προσπάθεια του καλλιτέχνη να προσεγγίσει και να κατανοήσει με διάθεση συναισθηματικής εγγύτητας, αλλά ταυτόχρονα και απόστασης.
Ένα μάλλον πισώπλατο κοίταγμα του καλλιτέχνη που θα μπορούσε να είναι και κατ΄ ενώπιον, αδιευκρίνιστο πάντως, καθώς ο ίδιος αδυνατεί να εντοπίσει και να ερμηνεύσει τις ξεχωριστές προσωπικές αντιδράσεις καθενός από τα πρόσωπα ή επειδή και ο ίδιος θα μπορούσε να αποτελεί ένα από αυτά τα πρόσωπα.
Εστιάζει αποκλειστικά στην ανθρώπινη πορεία, αγνοώντας ή παραμελώντας, παραμερίζοντας πάντως τα άλλα όντα ή υπονοώντας ότι η εσωτερική αυτή ζήτηση είναι αποκλειστικά προνόμιο και υποχρέωση του ανθρώπου που ταυτόχρονα τον τοποθετεί σε ανώτερη μοίρα.
Η τοποθέτηση σε οριζόντιο και όχι σε κάθετο άξονα υπονοεί ότι δεν υπάρχουν νικητές και νικημένοι. Το ζητούμενο δεν είναι το συγκεκριμένο, κι αυτό καθιστά την κατάληξη της πορείας δυσκολότερη και αβέβαιο το αποτέλεσμα.
Η ενατένιση ευθεία μπροστά και όχι πλάγια και γύρω, εκτός από την αισιόδοξη θεώρηση, συγκεκριμενοποιεί, οριστικοποιεί, ορίζει και περιορίζει την πορεία, που -παρά την αρχική εντύπωση- καταγράφεται ως διευκόλυνση των αναζητούντων, της ενέργειας και του αποτελέσματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου