Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

σιωπή και λόγος

Έμαθα μέσα στη σιωπή.
Η δική μου σιωπή δεν ωφελεί.
Μου δόθηκε η υποχρέωση να μιλώ.
Πρέπει να λύσω τη σιωπή μου.
Πρέπει να μιλήσω για τους πολλούς που έφυγαν.
Γι’ αυτούς στους οποίους χρωστώ
τη μυρουδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού,
του ηλιοκαμένου άχυρου, της ζεστής σκόνης.
Οι αναμνήσεις μου αναμνήσεις καλοκαιριού του Νότου:
ζεστές, φρέσκιες , καυτερές , πρόσφατες.
Πρέπει να μιλήσω γι’ αυτούς τους λίγους που έμειναν.
Πρέπει να μιλήσω για τα παιδιά μου.
Για τα παιδιά του κόσμου.
Για τα παιδιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια: