Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

αποσκευές

πέταξα βιαστικά στο σάκο
μερικές κομμένες φέτες ουρανό
λίγες σχισμένες λωρίδες ήλιο
και ιδού
ξανάστησα την ψυχή στα πόδια της

ήλιος βιαστικός

Ένας ήλιος βιαστικός
πέρασε απ' το παράθυρο
και είπε:
" θα ξανάρθω πάλι!"

Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

συστάσεις

Τα βράδια συστήνουν τα κορμιά τους
τα νανουρίζουν  απαλά μέσα στη γύμνια
για να ξυπνήσουν το πρωί με σάβανα ονείρων

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

εξαφάνιση

Δυο μέρες ακόμη
κι ύστερα θα ψάξω να βρω
πού χάθηκα....

επιστροφή

Θα περιμένω και φέτος
τα χελιδόνια να γυρίσουν στο μπαλκόνι μου
στη φωλιά που δεν έφτιαξαν ποτέ...

πολιτισμός

Κάποτε  ο ήλιος τρέμοντας
έλιωνε   πάνω στα μάρμαρα.
Τώρα σκοντάφτει στα ερείπια
και προσπερνά αδιάφορα τις σκιές τους.

ελληνικό

Δωρικές γραμμές κι  ιωνικές καμπύλες
αναπνοές αρχαίας σκέψης
κούμπωσαν  με τον καιρό
μέσα στις  πράσινες  ελιές
και στον  αγέρα των νησιών
που πλάθει αγάλματα τις πέτρες.
Απ' τα πηγάδια τ' ουρανού
μετοίκησαν οι θεοί στη γη.
Το πένθος γεννά τ' όνειρο
το λίγο τίκτει το αιώνιο.

πετραία γη

 


Τότε  που η γη αναποδογύριζε την κοιλιά της και ξερνούσε από τα σωθικά της ό,τι είχε, έτυχε να σωριαστούν  άτακτα στα μέρη της Μάνης αμέτρητες πέτρες. Οι άνθρωποι τις έπιασαν από τα χωράφια και τις ύψωσαν  τακτικά  σε πύργους στον ουρανό, αφήνοντας μικρά παράθυρα να ελέγχουν το ανελέητο φως και τον άνεμο που λυσσομανούσε. Απομάκρυναν έπειτα και τις τελευταίες πέτρες, έστρωσαν τα βουνά σε πεζούλες σα λεπτές φέτες, όπως όταν ο άνεμος ρυτιδώνει τη θάλασσα. Τέλος κάθισαν ψηλά  και ατένισαν την ελευθερία της δημιουργίας τους.