Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011


Καταπίνεις  
ένα έρωτα αμάσητο,
από ’να  πτώμα ζωντανό
που δεν μπόρεσε
η αγάπη ν’ αναστήσει.

Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

ἐν λιμέσιν χαλεποῖσιν

ερείπια από το μινωικό λιμάνι της Αμνισού

Ανάγκη ήταν
ν’ αράξει ο Θησέας
στους χαλεπούς λιμένες,
όπου τον έριξε
«ς νέμοῖο»
 και
«μγις δ πλυξεν ἀέλλας»
Δεν ήταν τόπος  γι΄ άγκυρα,
κι ας ήταν μακριά το τέρας.

Ήταν
τα δάκρυα των κοριτσιών
-βαμμένα  με σκοτάδι-
που σπρώχναν το σκαρί
θι τε σπος Ελειθυης.

χωρίς μίτο

Στα υπόγεια λαγούμια
το τέρας της ανάμνησης
ξεσκίζει τις σάρκες των φιλιών.
Ο πόνος στριφογυρίζει
στις σκοτεινές αίθουσες
τις ματωμένες λέξεις του έρωτα.
Ο Θησέας άργησε
ν’ αράξει στους χαλεπούς λιμένες.

Τα τέρατα περιμένουν
πάντα
χωρίς μίτο...

Αδάμ

http://www.kerkinitoday.gr/2009_12_22_archive.html
Το μήλο που μου έδωσε
δεν είχε τη γεύση που ποθούσα,
μα ήταν απ’  το δέντρο
που πάντα ήθελα
-μα δίσταζα-
ν’ αγγίξω.
Δεν ήταν ο Πατέρας, που φοβόμουν,
ούτε η φυγή κι η γύμνια.

Απλά
κανείς ποτέ δε μου ΄μαθε
να παίρνω.

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Πασιφάη


πίνακας του Ρουσσέτου Παναγιωτάκη
Οι αρμοί της έτριζαν στην επαφή μου,
συθέμελοι
αναστεναγμοί της ηδονής.
Ολόφωτη ξεπήδησε απ’ την αγάπη
κι εγώ
πεσμένος
θρύψαλα
αντίκρισα τη μοναξιά μου.

Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011

μινωική λατρεία

Σχεδιαστική αναπαράσταση του ιερού κορυφής στον Πετσοφά Λασιθίου

Δεξαμενές των καθαρμών
και ιεροί αποθέτες
τριμερή ή Ιερά κορυφής
ειδώλια πιστών και ιερειών
τελετές
βωμοί και σφάγια
χοές και θυμιατήρια
το σώμα τεντωμένο σε στάση προσοχής
στον ήλιο που θαμπώνει
το ξίφος της θυσίας ακόμα  καρφωμένο στο κορμί.
Απόντες ύμνοι
κι η θεότητα απούσα

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

παλιές αξίες


Βλέποντας χθες «Το Νησί» και  τον τρόπο ζωής και αξιών εκείνης της εποχής,
που θα ορισμένοι θα ταξινομούσαν σ’ όλο το φάσμα της γραμμής από τη μιζέρια ως τον πολιτισμό,
σκέφτομαι:
Ένα σεντούκι όνειρα
με τη μυρουδιά της πολυκαιρίας:
αυτά που φυλάσσουμε ως πολύτιμα,
αλλά δε χρησιμοποιούμε πια…


Κυριακή 23 Ιανουαρίου 2011

οι λέξεις

Οι λέξεις
ως πιτσιλιές μιας εσωτερικής αιμορραγίας
ή ως  ώριμος τοκετός
είναι πάντα βαμμένες με αίμα.

Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

η μάσκα του μελισσοκόμου

Μέσα από τη μάσκα του μελισσοκόμου
βλέπουμε ήρεμα τις αιχμές του δηλητήριου
έτοιμες να καρφωθούν,
σχεδόν νιώθουμε  
το  κεντρί  να διαπερνάει το κορμί.
Παρακολουθούμε
ανώδυνα 
-από θέση ισχύος-.
μια επίθεση  αυτοκτονίας.

Κι όμως∙
σ΄ ένα μέρος του κορμιού μας 
-πρόχειρα προστατευμένο-
μπορεί να σφηνωθεί  το τέλος μιας ζωής,
η αρχή του πόνου μας.
Κι εμείς 
νομίζουμε
ότι μπορούμε
να νιώθουμε με ασφάλεια το φόβο μας.