χωρίς μίτο

Στα υπόγεια λαγούμια

το τέρας της ανάμνησης

ξεσκίζει τις σάρκες των φιλιών.

Ο πόνος στριφογυρίζει

στις σκοτεινές αίθουσες

τις ματωμένες λέξεις του έρωτα.

Ο Θησέας άργησε

ν’ αράξει στους χαλεπούς λιμένες.

Τα τέρατα περιμένουν

πάντα

χωρίς μίτο...