στο χρώμα του πηλού

Άνθρωπος

στο χρώμα του πηλού

κυβερνά

το δοιάκι των στίχων

με τις αναπνοές των λέξεων

στα διάσελα της σκέψης

συνταιριάζοντας

ασύνδετους σπονδύλους νοημάτων,

πριν να δοθεί ξανά στη σκόνη.

Τι απομένει

απ’ την ύλη σου;

Μια μικρή όχληση

στο μέγεθος ανάμνησης,

όπως  ο ήχος

που αφήνει ο άνεμος στη χλόη

στο μπόι της θερισμένης  καλαμιάς,

λάσπη με την πρώτη βροχή της λήθης.

Σβουνιά και χαμομήλι

λίπασμα  για νέες γέννες.

Αργότερα

θα σκάψουν κάτω απ΄ τις πέτρες

στα μέτρα της συγκίνησης

αυτό που κάποτε υπήρξες.