βλέπουμε ήρεμα τις αιχμές του δηλητήριου
έτοιμες να καρφωθούν,
σχεδόν νιώθουμε
το κεντρί να διαπερνάει το κορμί.
Παρακολουθούμε
ανώδυνα
-από θέση ισχύος-.
μια επίθεση αυτοκτονίας.
Κι όμως∙
σ΄ ένα μέρος του κορμιού μας
-πρόχειρα προστατευμένο-
-πρόχειρα προστατευμένο-
μπορεί να σφηνωθεί το τέλος μιας ζωής,
η αρχή του πόνου μας.
Κι εμείς
νομίζουμε
ότι μπορούμε
νομίζουμε
ότι μπορούμε
να νιώθουμε με ασφάλεια το φόβο μας.
2 σχόλια:
-«Και πως ν’ ανοίξεις την καρδιά σου στον άγνωστο;»
- Γράφοντας νο-ήματα.
Η τύχη μ’ έφερε εδώ, η μάλλον ένα σχόλιο…
Κι είδα πως τα ποιήματα τα λένε νο-ήματα, όχι γιατί είναι γεννήματα του νου, αλλά γιατί είναι γεμάτα με τη σοφία του. Αυτοί οι ψιθυρισμοί, είναι η ανάσα που ’ρχεται από μέσα, από εκεί που πάλλεται η ύπαρξη, και γίνεται, στη διαφυγή της, άνεμος που σε θωπεύει κι ενίοτε σε δέρνει. Μοιάζουν τα παρόντα ως σκέψεις που αποκτούν γρήγορα τη γοητεία των εξομολογήσεων και στη συνέχεια την αξία των κατασταλαγμάτων της γνώσης. Κι όλα αυτά πραγματοποιούνται μέσα σε μια ροή εικόνων, συναισθημάτων, μουσικών ήχων και θαυμάσιων σιωπών. Σε μια διεργασία ποιητικής δημιουργίας. Μου άρεσαν όλα τα ποιήματα που διάβασα και τα εκατόν δέκα. Μια τελική σμίλευση στο ποιητικό εργαστήρι του νου, λίγων από αυτά που ίσως υστερούν στην ποιητική μορφή, θα μπορούσε να δώσει μια εξόχως σπουδαία συλλογή νο- ημάτων. Σημειώνω ως αξιοζήλευτο τον προσωπικό χαρακτήρα της γραφής σε όλα τα ποιήματα.
Θα επιστρέψω σ’ αυτό και στο άλλο ιστολόγιο, για τις άλλες δημιουργίες.
Με τιμή
Βαγγέλης Φίλος
Βαγγέλη, τα λόγια σου είναι εξόχως τιμητικά για μένα, που δεν αξιώνω για τις σκέψεις μου την ονομασία ποίημα. Σ΄ευχαριστώ για τη ζεστή και προσεκτική ανάγνωση.
Δημοσίευση σχολίου