Το σφίξιμο των λέξεων στο χαρτί
ένας τοκετός σε εξέλιξη.
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010
επιστροφή

Όταν η βαριά ταφόπλακα άφησε τον τελευταίο χτύπο της,
το κορμί επέστρεψε στη φθορά.
Σώπασε αιώνια, γιατί είχε πολλά να πει.
Kόκαλα κολλημένα στο χώμα,
χώμα πια και τα ίδια,
αδύναμα,
αρπάχτηκαν βίαια με τη νεκρική χύτρα τους
για την αίθουσα ενός μουσείου.
Tους δανείσανε ζωή για ένα διάστημα του χρόνου
Και τους όρισαν να περάσουν μ’ αυτή το κατώφλι της αιωνιότητας.
Δε φαντάστηκαν ποτέ τη φιλοδοξία ενός αρχαιολόγου.
γλώσσα αρχέγονη
Όταν τα κορμιά ζυγίζουν τους πόθους,
για να ισορροπήσουν την ηδονή,
η ψυχή διαβάζει τη γλώσσα του κορμιού
σε μια γλώσσα αρχέγονη,
μα πάντα κατανοητή.
για να ισορροπήσουν την ηδονή,
η ψυχή διαβάζει τη γλώσσα του κορμιού
σε μια γλώσσα αρχέγονη,
μα πάντα κατανοητή.
πριγκίπισσα
κρανίο
νεκροί
Είναι αφόρητη η μοναξιά των αιώνων
κι έγινε ανάγκη η ανάμνηση της απουσίας.
Ένα γυμνό κρανίο,
που δάγκωσε σκληρά ο χρόνος,
αποκαλύπτει το πικρό του χαμόγελο,
θαμμένο τόσους αιώνες.
Για λίγο άστραψε στο φως του ήλιου,
που διηθίζουν πάνω του τα φύλλα της ελιάς,
και έπειτα κρύφτηκε σε κάποιο μουσείο.
Τι το θέλουν το φως οι νεκροί;
κι έγινε ανάγκη η ανάμνηση της απουσίας.
Ένα γυμνό κρανίο,
που δάγκωσε σκληρά ο χρόνος,
αποκαλύπτει το πικρό του χαμόγελο,
θαμμένο τόσους αιώνες.
Για λίγο άστραψε στο φως του ήλιου,
που διηθίζουν πάνω του τα φύλλα της ελιάς,
και έπειτα κρύφτηκε σε κάποιο μουσείο.
Τι το θέλουν το φως οι νεκροί;
Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010
κληματαριά
Στρογγυλές φωτεινές κηλίδες στον ίσκιο της κληματαριάς
που κυνηγούσαμε σαν ήμαστε παιδιά
ρίχνοντας πάνω τους το βάρος του κορμιού.
Σε ποια αυλή να ψάξουμε τη χαμένη ξεγνοιασιά
τώρα που τα κορμιά μας βάρυνε η θλίψη;
που κυνηγούσαμε σαν ήμαστε παιδιά
ρίχνοντας πάνω τους το βάρος του κορμιού.
Σε ποια αυλή να ψάξουμε τη χαμένη ξεγνοιασιά
τώρα που τα κορμιά μας βάρυνε η θλίψη;
χρώμα
Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010
η σκόνη
Η σκόνη του δρόμου ήταν αρκετή για να λερώσει το όνειρο
υπό τη σκέπη μιας αρχέγονης ελιάς,
που διαγράφει τον κύκλο της γύρης
στο σχήμα ενός ανύπαρκτου έρωτα.
Μετρώ την απόσταση από τον εαυτό μου
στην πέτρα που κουβεντιάζει με το χρόνο.
Ξετυλίγει το θερισμό των ονείρων σύρριζα η απελπισία.
Ένας κόσμος μικρός στην παλάμη των ματιών.
Τα μάτια συνηθίζουν να κοιτούν το χώμα.
υπό τη σκέπη μιας αρχέγονης ελιάς,
που διαγράφει τον κύκλο της γύρης
στο σχήμα ενός ανύπαρκτου έρωτα.
Μετρώ την απόσταση από τον εαυτό μου
στην πέτρα που κουβεντιάζει με το χρόνο.
Ξετυλίγει το θερισμό των ονείρων σύρριζα η απελπισία.
Ένας κόσμος μικρός στην παλάμη των ματιών.
Τα μάτια συνηθίζουν να κοιτούν το χώμα.
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010
ληξιπρόθεσμο
Κρέμασα ελπίδες να στεγνώσουν
στα χρώματα του Αιγαίου.
Το όνειρο σε μια στιγμή
έγινε παρανάλωμα
μιας πυρκαγιάς εξ αμελείας,
απ' τον αέρα που φύσηξε απ' την απελπισία.
"Χιλιάδες στρέμματα ανέφικτων ελπίδων έγιναν στάκτη"
ακούω στο δελτίο ειδήσεων.
Με υποθήκη ένα ταξίδι στον εφιάλτη του φωτός
το ληξιπρόθεσμο ανανεώνεται για το επόμενο καλοκαίρι.
στα χρώματα του Αιγαίου.
Το όνειρο σε μια στιγμή
έγινε παρανάλωμα
μιας πυρκαγιάς εξ αμελείας,
απ' τον αέρα που φύσηξε απ' την απελπισία.
"Χιλιάδες στρέμματα ανέφικτων ελπίδων έγιναν στάκτη"
ακούω στο δελτίο ειδήσεων.
Με υποθήκη ένα ταξίδι στον εφιάλτη του φωτός
το ληξιπρόθεσμο ανανεώνεται για το επόμενο καλοκαίρι.
Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010
πρωτοβρόχια
Απόψε
που τα πρωτοβρόχια έφεραν την άνοιξη
βρέχει παράδεισο.
Τα όνειρα ντύθηκαν έρωτα
στης φύσης την κατάνυξη.
που τα πρωτοβρόχια έφεραν την άνοιξη
βρέχει παράδεισο.
Τα όνειρα ντύθηκαν έρωτα
στης φύσης την κατάνυξη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)