Ήσουν θεϊκή επιλογή Η χάρη σου ταξίδεψε από την ανατολή στη δύση. Βάφτισες μιαν ήπειρο, Ευρώπη, κι από κει ταξίδεψες στον κόσμον όλο. Έγινες μύθος! Έγινες ιστορία μας! Σε κάλεσε το πεπρωμένο. Σου έκλεψε τη στιγμή και σου χάρισε την αιωνιότητα.
Στις σκοτεινές αίθουσες χωρίς επιστροφή,
στους αδιέξοδους διαδρόμους
και στις κρυφές γωνιές
το τέρας είναι πάντα μέσα μας.
Χωρίς το χρίσμα του αγαπημένου,
που κερδίζει το μίτο της διαφυγής,
όλοι είμαστε άξιοι για το κεφάλι του μινώταυρου.
Εμείς ο Δαίδαλος, εμείς και ο Θησέας.
Τις ώρες της απουσίας σε δίψασε το σώμα μου. Τις ώρες της μνήμης σε ζήτησε φόρεμα της ψυχής. Είπε την ανάγκη σου στην ομιλία της σιωπής μας. Η σκέψη σου περπάτησε πάνω μου χωρίς περιττά στολίδια. «Γυνή - σκέψη γυμνή» έλεγες. «Στο σκοτάδι βλέπουν καλύτερα τα σώματα».
Το άνοιγμα του λουλουδιού στον ήλιο καθρέπτης του έρωτα. Σπάζει το κέλυφος του κόσμου να φανεί η άκρη της ζωής. Αιδοίο της αλήθειας. Δεν ήταν υπόσχεση που δόθηκε και έπειτα την πήραν πίσω. Ένα παράδεισο παντοτινό μας χάρισαν. Πριν κάνουμε τον έρωτα θεό, έρωτας ήταν η ζωή η ίδια.
Γύρισα τις σελίδες του κορμιού σου σαν άνεμος που ξεφυλλίζει ένα βιβλίο όπως περπατά κανείς σ΄ ένα τεντωμένο σκοινί σαν ανεπίδοτη επιστολή σε χαμένο παραλήπτη σ΄ ένα όνειρο που γίνεται εφιάλτης κάθε μέρα.