στην Πηνελόπη

Αγαπημένη Πηνελόπη,

Ζυμώνεις

τα δάκρυά σου με τις  εποχές

και υφαίνεις

τους δρόμους της επιστροφής,

καθώς κοιτάς

τα γένια  να μαυρίζουν

το μάγουλο του Τηλέμαχου.

Σε μας  οι τσακωμοί των ευγενών

οι νεκρικές πυρές και τα επιτάφια άθλα

Η Ελένη  -κανείς μας δεν την είδε-

ζεσταίνει, λένε, ακόμη του Πάρη το κρεβάτι.

Θυμάσαι που κάποτε

έκανα τον  τρελό για χάρη σας;