Αέρινη και εύθραυστη, αλλά με τόλμη και αποφασιστικότητα, άδραξε τον ταύρο από τα κέρατα δαμάζοντάς τον πρώτα με τη φλογερή ματιά της. Κι αυτός υπακούοντας έσκυψε το κεφάλι πειθήνια στο βλέμμα της, υποταγμένος από τη δύναμη της καρδιάς της και του μυαλού της. Εκείνος, ο δυνατός, ο ζωντανός θεός της μινωικής Κρήτης, παραδόθηκε στα απλωμένα χέρια της, τινάσσοντας τα πόδια, έτοιμος να την πάρει μαζί του, να πετάξουν μακριά, μόνοι οι δυο τους, να αναβιώσουν το μύθο του Δία και της Ευρώπης. Η συγκίνησή του μετουσιώθηκε σε μια κίνηση καθοδική από το αριστερό του μάτι, περήφανος και δαμασμένος, δούλος κι αφέντης της. Δεν ξέρω αν πρόλαβε άλλος κανείς ν’ αντιληφθεί την επικοινωνία των ματιών με τα απλωμένα χέρια, μια κίνηση ερωτικού καλέσματος, ένα εναέριο άπλωμα, πριν ορμήσει εκείνη αφέντρα στην πλάτη του, με μια δύναμη μαγική που τιθάσευσε την άγρια ψυχή του. Τη νύχτα στα βασιλικά διαμερίσματα μοιράζεται το σώμα και την ψυχή της με τον άρχοντα του παλατιού, τον άρχοντα του κόσμου. Τώρα όμως είναι η στιγμή της. Η απόλυτα δική της, χωρίς αφέντες και δεσπότες. Δέσποινα και δεσπόζουσα. Χωρίς λόγια ομολογεί σ’ όλους ότι δεν υποτάσσεται, αλλά υποτάσσει, δεν υπακούει, αλλά ορίζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου