άγνωστος

Δεν τόλμησα να κινηθώ ή να μιλήσω.

Έμεινα να βλέπω στα κρυφά

το χρώμα στο πουκάμισο,

τη στάση στην καρέκλα,

την έρρυθμη αναπνοή.

Φαντάσματα της σκέψης

οι ανισόρροποι δρόμοι των χεριών στο σώμα

το χνούδι  υγρασίας στο επάνω χείλος

η αναστροφή στο βλέμμα

η ανάσα παραλήρημα.

Κι άρχισα

να ράβω τις  εικόνες,

να δένω το χρώμα με το άρωμα,

τον ήχο της αναπνοής με τις κινήσεις,

να μπαίνω τελικά η ίδια στην ταινία.

Δε σκέφτηκα να μάθω όνομα∙

Μου άρκεσε η αναπνοή.