φως

Φως

γαλάζιο κρύσταλλο

σφίγγει το σχήμα

ζυγίζει την ύπαρξη.

Φως λυγερό

μ΄ ανάσταση και θάνατο

ευθυγραμμίζεται στην όψη μου,

καράβια ταξιδεύει τις ανάσες μου.

Την ώρα που πλάθει τις σκιές

με κόβει δαντέλες

και με σκορπίζει στους ανέμους.

Οι αυγές πηγαινοέρχονται,

το φέγγος με διχάζει.

Το μεσημέρι μόνο

χάνω τη σκιά μου.

Λευκό φως

κάθησε παντού

κι ακόμη δεν ξαπόστασε.