Με το δικαίωμα που μου δίνει η αυθαίρετη θεωρία μου ότι κάθε δέκτης ενός έργου τέχνης μπορεί να κάνει τη δική του ανάγνωση, επίτρεψε μου, Γιάννη, να διατυπώσω τις σκέψεις που μου δημιουργεί το υπέροχο αυτό έργο σου.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ είναι ο τίτλος του κι εμένα αυτό αμέσως με στέλνει στο παρελθόν και μου ξυπνά μνήμες από τα διαβάσματα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Συγκεκριμένα μου θυμίζει Ηράκλειτο, και ειδικά την αγαπημένη μου φράση του: Κάθε μέρα βγαίνει ένας καινούριος ήλιος: αυτός ο ήλιος που εσύ έχεις βάλει κάτω στο κέντρο του πίνακα σε πρώτο πλάνο. Ο ζωοδότης ήλιος που με τις ακτίνες του -την ώρα που ανατέλλει- με τους ανάλογους συνειρμικούς συμβολισμούς δημιουργεί μια αισιόδοξη προοπτική. Το γίγνεσθαι του Ηράκλειτου, η αέναη αλλαγή, μπορεί βέβαια να ερμηνευτεί και με θετικό και με αρνητικό τρόπο: μια αλλαγή μπορεί να είναι θετική ή αρνητική, πάντοτε βέβαια σχετική με όσα προηγήθηκαν.
Αυτό που ενδιαφέρει στον πίνακα είναι η στάση των προσώπων στο αντίκρισμα του ήλιου. Με την πρώτη κιόλας ματιά διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για διαφορικές αντιδράσεις: άλλοι πεσμένοι κάτω, άλλοι με τα χέρια μαζεμένα στο σώμα και άλλοι υψώνοντάς τα ψηλά. Άλλοι μακριά και άλλοι κοντά, άλλοι μεγάλοι και άλλοι μικροί.
Ο χαιρετισμός στον ήλιο και ο συνακόλουθος πανηγυρισμός για τον ερχομό του είναι η πιο θετική υποδοχή του. Η σταύρωση των χεριών στη μέση μού θυμίζει τελετουργικές στάσεις κρητικών νεολιθικών ειδωλίων ή κυκλαδικών ειδωλίων της εποχής του χαλκού: λατρευτική υποδοχή σε στάση ένθεου σεβασμού, καθώς μάλιστα τα χέρια ενώνονται στο σημείο του σώματος που ονομάζεται ηλιακό πλέγμα.
Τα πεσμένα ή καθισμένα στο έδαφος σώματα με μια διαστολή του μήκους του σώματος είναι εκείνα που δέχονται εντονότερα την επίδραση της ηλιακής ενέργειας. Ισοπεδώνονται ή γειώνονται, πέφτουν στο έδαφος, αδύναμα να αντέξουν την ισχυρή ενέργεια, να την αξιοποιήσουν ή να την αφομοιώσουν δηλώνοντας μια έκφραση αδυναμίας ως σε μια ανώτερη δύναμη.... Περισσότερα
Η ανθρώπινη γραμμή μακραίνει αποτελούμενη από το μεγάλο ανθρώπινο πλήθος που θα δεχτεί με τη σειρά του τις ευεργετικές ακτίνες. Ήδη αυτές έχουν ζεστάνει τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και η θερμότητά του έχει διαχυθεί κα στους ίδιους τους ανθρώπους μετατρέποντας το κρύο μπλε στο θερμότερο πράσινο, όπως προέκυψε από την ανάμειξη του θερμού κίτρινου.
Εκείνο που σίγουρα προκαλεί μεγάλη απορία είναι το χρώμα του ίδιου του ήλιου. Δεν είναι το αναμενόμενο κίτρινο ή ροζ ή κόκκινο ή πορτοκαλί. Είναι ο ιδιαίτερος χαρακτηριστικής τόνος του γαλάζιου που χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης, όπως αντιλαμβάνεται τα πράγματα με το δικό του ξεχωριστό τρόπο και όχι στη φυσική τους διάσταση. Ένα χρώμα που εκφράζει την προσωπική θεώρηση μέσω μιας νοητικής επεξεργασίας που υπερβαίνει τη συναισθηματική. Η αντίληψη των πραγμάτων είναι το αποτέλεσμα μιας νοητικής επεξεργασίας των πρώτων συναισθηματικών αντιδράσεων που μας προκαλούν τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου