η βροχή του χρόνου

Κι ύστερα ήρθε η βροχή των εικόνων•
Εκείνων που έφτιαξε η μνήμη με υλικά αυθαίρετα:
Το μάγουλο που έσκυψε στα πέταλα του λουλουδιού,
Το σώμα που ξάπλωσε στη θημωνιά
με τη μυρουδιά του ζεστού άχυρου στα ρουθούνια,
τα πρόσωπα που έγιναν το λίπασμα των αιώνων•
Μια καταιγίδα ορμητική του απόντος χρόνου.
Εικόνες που ξαναγυρίζουν.
Για μια στιγμή βαθαίνουν την αναπνοή
κι ύστερα χάνονται αφήνοντας κενό το στήθος.

κινήσεις

Σήκωσα τα όνειρα μου στον άνεμο,
η βαρύτητα τα καθήλωσε στη γη
κι ο χρόνος τα στριφογυρίζει με τη δύναμη της μνήμης.